Η παρούσα μελέτη αφορά στην ανάπτυξη του επαγγελματικού περιγράμματος του «Τεχνίτη Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών». Ως Τεχνίτης Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών ορίζεται το άτομο που ασχολείται με την καλλιέργεια φυτών σε θερμοκήπιο, που συμμετέχει στην εγκατάσταση και στη συντήρηση του θερμοκηπίου και του εξοπλισμού του καθώς και στην εμπορία των
θερμοκηπιακών προϊόντων.
Οι θερμοκηπιακές επιχειρήσεις στην Ελλάδα είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό μικρές ιδιωτικές εκμεταλλεύσεις οικογενειακού χαρακτήρα.
Μέσα σε χρονικό διάστημα μιας δεκαετίας 1995/96 με 2005/06, το σύνολο των θερμοκηπιακών εκτάσεων αυξήθηκαν από 39.000 περίπου στρέμματα σε 52.000 στρέμματα, που
ισοδυναμεί σε ποσοστό 30%, με τη πλειοψηφία των εκτάσεων να βρίσκονται σε πεδινές περιοχές. Στην ελληνική αγορά παρατηρείται η κατανομή των κηπευτικών / ανθοκομικών
καλλιεργειών στα θερμοκήπια να είναι περίπου 90/10. Σε γεωγραφικό επίπεδο, η Κρήτη, η Πελοπόννησος, η ∆υτική & Κεντρική Μακεδονία και η Αττική κατέχουν τις μεγαλύτερες
θερμοκηπιακές εκτάσεις. Η πλειοψηφία των θερμοκηπίων αφορούσε θερμοκήπια χωρικού τύπου στην Ελλάδα, αλλά τα τελευταία χρόνια με τις επιδοτήσεις μέσω των σχεδίων βελτίωσης κυρίως πραγματοποιήθηκαν σημαντικές επενδύσεις για τον εκσυγχρονισμό των εκμεταλλεύσεων (Περιοδικό Γεωργία – Κτηνοτροφία 9, 1999 και ΕΣΥΕ Στοιχεία 2005-2006).
Τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί σημαντικές επενδύσεις στον εκσυγχρονισμό υφιστάμενων και στην κατασκευή νέων τυποποιημένων θερμοκηπίων. Επίσης, αρκετές θερμοκηπιακές μονάδες έχουν πιστοποιηθεί σε συστήματα διαχείρισης ποιότητας (σειρές ISO, HACCP), σε συστήματα Ολοκληρωμένης Αγροτικής ∆ιαχείρισης (AGRO 2-1 & 2-2), καθώς και σε συστήματα παραγωγής βιολογικών προϊόντων, για να καλύψουν τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες για παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Οι εξελίξεις στον διεθνή και ευρωπαϊκό χώρο δείχνουν μια τάση εξειδίκευσης του επαγγέλματος με κύριους στόχους την διασφάλιση της ποιότητας των προϊόντων σε όλα τα στάδια της παραγωγής, την εφαρμογή σύγχρονων τεχνολογιών φιλικών προς περιβάλλον και την δυνατότητα διαχείρισης, διατροφικών κυρίως, κρίσεων.